Polski język migowy (PJM) jest językiem wizualno-przestrzennym używanym w codziennej komunikacji przez społeczność Głuchych w Polsce. Wielka litera w zapisie słowa Głusi ma wskazywać, że społeczność ta postrzegana jest tutaj jako mniejszość językowa. Podobnie jak inne naturalne języki migowe europejskich Głuchych PJM należy do językowego i kulturowego dziedzictwa Europy i, jako jego część, powinien być chroniony. 

PJM zaczął się rozwijać około 1817 roku, kiedy to założona została w Warszawie pierwsza szkoła dla niesłyszących, a dziś liczba jego użytkowników to – według szacunków – kilkadziesiąt tysięcy osób. Gramatyka i leksykon PJM są radykalnie odmienne od systemu językowego polszczyzny, ale przez wiele dziesięcioleci PJM pozbawiony był statusu pełnoprawnego języka naturalnego. W XXI w. takie podejście zaczęło się jednak zmieniać, o czym świadczy przyjęcie w 2011 r. Ustawy o języku migowym i innych środkach komunikowania się, gwarantującej społeczności Głuchych m.in. nowe prawa w zakresie usług tłumaczeniowych w kontaktach z organami administracji publicznej.